In die skadu van 30

Wizdom doesn't automatically come with old age. Nothing does - except wrinkles. It's true, some wines improve with age. But only if the grapes were good in the first place.

- Abigail Van Buren -

Ek het nou onlangs die laaste jaar van my twintigs betree en beweeg nou aan die skadukant van 30. Alhoewel daar baie goeie dinge met ouderdom kom, (soos genoeg geld om te vlieg in plaas van Interkaap te ry) het ek besef dat daar wel 'n paar dinge is wat ek in my jeug-boksie sal moet pak, en onder my bed inskuif. Die volgende is 'n paar van die dinge wat ek defnitief sal moet groet op my 30ste verjaarsdag.

As ek aan saamslaap op 'n enkelbed dink, kry my arm outomaties daai lam naalde en spelde gevoel. Ek is seker daar was iets vreeslik aanlokliks daaran om mekaar se liggaamsdele in spasmas in te lê, maar ek kan nie nou dink wat dit kon wees nie. As ek slaap soek ek my spasie, my linker en regter voet moet so vêr moontlik van mekaar versprei wees en daar moet genoeg kombers wees vir altwee kante. Ek is nou gelukkig mooi groot en hoef nie meer te deel nie.

Bier (en ander alkoholiese) specials. Op universiteit het ek selde 'n bierspecial misgeloop (ek het selde enige special misgeloop.) R10 vir 5 biere mag dalk nou nog vir my soos 'n winskoop lyk, maar het heeltemal sy aantrekkingskrag verloor. Ek voel in elk geval soos 'n warm lugballon na 2 biere en goedkoop wyn gee my kopseer. En ek praat nie van daai kopsere wat jy vinnig regsien met 2 panados en McDonald's masjien-coke nie. Ek onthou daar was altyd 'n special by die naaste bottelstoor op hulle My kinda reeks - van My Kinda Vodka dwarsdeur tot by My kinda Brandy. My kinda se ma is al wat ek kan sê.

Sekere strategiese kledingstukke sal ook moet gaan, byvoorbeeld my orgasm donor T-shirt en daai nommer 32 Soviet jeans wat ek nou al vir 5 jaar op ys hou. Ek het nou al vrede gemaak dat my heupe nooit weer na hulle oorspronklike vorm sal terugkeur nie en dat geen mense ouer as 28 enige kledingstukke met seksuele boodskappe op moet dra nie - dit maak net die kinders deurmekaar. Ski-pants sal ek ook nooit weer in die openbaar kan dra nie, maak nie saak hoeveel denim rompies ek bo-oor aantrek nie. Daar is in elk geval geen manier dat my ouderdom ooit weer enige denim kledingstukke bo die knie sal toelaat nie.

Die dae van McDonald's vir ontbyt het ook die spit gedelf. En ek praat nie van hulle eier McMuffins nie, ek praat van Quaterpounder Deluxe met ekstra mayo en 'n vanilla milkshake. (Net die gedagte daaraan laat my gryp na 'n Rennie.) Hoe ek in elk geval dit gebruik het om die brand in my maag te blus, gaan my verstand te bowe. Deesdae is al wat werk twee slukke Gaviscon en yoghurt en ek kan in elk geval niks eet voor 10h00 nie - geen interne stelsel werk al so vroeg in die oggend nie.

My aande van tot 3uur die oggend kuier en nog die volgende dag gaan werk is seker ook verby. Nie dat ek kla nie, was gelukkig nog altyd baie lief vir my slaap. Maar soos ek die vergaan van my jeug en my liggaam moet deurwerk, kan ek seker vashou aan een ding: my seksuele peak is bleikbaar eers op 40...

Skipskop

Elke keer wanneer die gesprekke oor immigrasie in my vriendekring vlamvat, begin Sonja Heroldt hier agter in my kop sing; "Skipskop, Skipskop, sit jou goedjies op jou kop. More gaan ons weg, vêr van hier weg. Skipskop, Skipskop wanneer hou die dinge op. Swaarkry lê net voor die Blouberge oor..." En die een ding van Sonja is, as daai heuningsoet stemmetjie eers in my kop begin het, moet ek eers al haar treffers deurwerk - van byeboerwa tot die harlekyn met sy wyn. Dit vat dan gewoonlik ook 'n paar glase wyn om haar weer daar uit te kry.

Die hele ons-sit-in-die-donker, ry-jy-of-bly-jy gesprek het my nou al so in vervoering, ek het waarlik gisteraand gedroom ek is oppad Australië toe. Daar sit ek in die vliegtuig kompleet met my black labour T-shirt en my multikleurige gesigverf (vir ingeval jy slegs geel en groen in Aussie kry.) Die man langs my spreek my aan as mate en wys vir my 'n foto van sy skapie in sy beursie. Ek word toe in 'n greep van koue sweet wakker en loop al heeldag met hierdie hol kol rond.

My vriende sal vir jou vertel ek is nie veel van 'n syfer mens nie, so die hele binnewerkinge van die ekonomie los my gewoonlik redelik koud en effens verward. Ek neem egter aan dit vat nie 'n doktorsgraad in Bedryfsekonomie of Politieke Wetenskap om te sien dinge gaan nie heeltemal klopdisselboom nie. Skaars twee jaar terug het almal nuwe huise, groot motors en espresso masjiene en flat screen TV's gekoop. Nou maak die huispaaiemente ons dood, jy kan nie petrol vir jou motor of koffie vir die masjien bekostig nie, en jy het 'n maand laas Egoli gekyk, want die krag is elke aand tussen 17h00 en 22h00 af. (Aan die positiewe kant, egter, het die verhouding met jou beter helfte nuwe vlam gevat siende dit elke aand 'n kerslig en tjoppies braai aand is.) Die volgende president se gunsteling liedjie het bleikbaar iets te make met masjien gewere en my volk voel onwelkom en leierloos (De LaRey is ongelukkig oorlede en Helen Zille sit in die Kaap.)


Die vraag is wanneer is dit tyd om te gaan? Tot wanneer moet ek bly en probeer veg vir wat myne is en wanneer moet ek die streep in die sand trek en gat skoonmaak? Seker nie maklike vrae nie en siende dat ek ook nie vir ewig jonk genoeg gaan wees om vir 'n ander land soos 'n aanwins te lyk nie, moet ek probeer om 'n maatstaf vir myself te stel. Die volgende is die beste waarmee ek (vir nou) kon opkom;


Solank die woorde "Uit die blou van onse hemel" nog deel is van die volkslied en jy die HAT by Exclusive Books kan koop. Tot dan sal ek bly, maar nie 'n dag langer nie...


Nou moet ek egter eers Johannes Kerkorrel se Halala Afrika of Gert Vlok Nel se Beautiful in Beaufort Wes gaan luister vir perspektief, want ek het sopas vir die derde keer Skipskop in my kop begin...

Bloed en water

'n Joodse vriend van my het eenkeer aan my vertel dat jy slegs natuurlik 'n Jood kan wees as jou ma 'n Jood was. Want, het hy gesê, jy kan altyd met sekerheid sê wie jou ma is. Of dit waar is, weet ek nie, maar dit is seker die een ding wat jy met sekerheid kan weet. Asook wie jou broers en susters is aangesien hulle dan ook uit dieselfde ma gekom het. Daar is baie argumente oor die dikte van bloed teen water en meestal stem ek daarmee saam.

Ek en my suster, Carla, verskil 3 jaar en hemelsbreed. Ek vind dit goed dat ons op soveel gebiede verskil, want dit het nog altyd gemaak dat ons nie met mekaar kon kompeteer nie - al wou ons; sy was eenvoudig net te vinnig en gelukkig ek te slim. Ons het ook nooit dieselfde smaak in mans gehad nie (goed dan, daar was een, maar nie genoeg vuurwerke om behoorlik uit te lig nie.) Carla het van haar mans mooi, goed gebou en sportief gehou en ek het 'n kunstenaar-digter gesoek wat my teken terwyl ek slaap en oor naweke fietsry (ok, ek was jonk en naïef.) Daar was dus nooit behoorlike 'catfights' nie. Ons het wel so af en toe baklei oor klere en skoene en daar was die een keer wat sy seker was ek haar vis vermoor het, (wat ek nie het nie) maar verder het ons in redelike harmonie saam grootgeword en is ons vandag min of meer onafskeidbaar.

Die een ding wat ons deel en wat altyd vir groot vermaak in ons huishouding sorg, is ons 'onthou jy' stories. Die stories wat ons deel omdat ons altwee daar was, in dieselfde huis, in dieselfde situasie, met dieselfde disfunksionele familie.

Onthou jy die aand wat Boeta in die nag na ma-hulle se kamer gegaan het omdat hy bang was en toe begin ma vir hom blaf? (Sy het bleikbaar 'n droom oor 'n hond gehad terwyl hy haar probeer wakker maak het.) Ek weet nie wie groter geskrik het van Boeta en Pa nie.

Onthou jy hoe het ons altyd in die stofpad op die plaas jou atletiek geoefen. Aan die begin was ons min of meer gelyk, maar hier na die einde toe moes ek elke jaar 10meter verder voor jou wegspring om vir jou ten minste kompetisie te wees.

Onthou jy nog die groen Ford wat elke tweede Maandag oppad skool toe uitmekaar geval het. Daar was altyd so 'n krap geluid teen die teer, dan het Ma gestop, haar kop onder die kar ingegooi, opgekom en die deur toegeklap en gesê "ja-nee die exhaust sleep alweer op die grond."

Onthou jy nog die keer toe Boeta jou dagboek aan jou eks boyfriend verkoop het vir R10. Jy was briesend en Pa het gereken dis die beste teken van entrepeneurskap wat enige een nog in die familie gewys het.

Daar is min mense in hierdie wêreld wat presies weet waar jy vandaan kom, waardeur jy gegaan het en hoekom jy is soos jy is, soos 'n suster. En wat is nou lekkerder as 'n bymekaarkom van susters, broers, niggies en nefies wat onthou jy stories van die familie begin uitruil. En hopelik sal my suster altyd naby genoeg wees om my te kan herhinder wie ek is as die wêreld my laat vergeet.

Kom lê jou lyfie neer

ek wag nog 'n maand en nog een
vir 'n boodskap dat jy kom
'n teken dat jy wel daar is
maar steeds bly alles stom

kom lê jou lyfie neer
in die holte van my seer
kom lê jou lyfie neer

ek ken nog nie jou naam nie
jou huis is hol en leeg
maar jou lewe, my begeerte
aan iets wat binne beweeg

kom lê jou lyfie neer
in die holte van my seer
kom lê jou lyfie neer

ek voel alreeds hoe jou vingers
elke hoek van my gesig ontdek
my liefde vir jou vir altyd
in onvoorwaardelikheid toegetrek

kom lê jou lyfie neer
in die holte van my seer
kom lê jou lyfie neer